PKK Neden Silah Bırakmaz? 40 Yıllık İdeolojik Yapılanmanın ve Komünist Terörün Doğası Üzerine
Terörle mücadelede sadece silahla değil, zihniyetle de mücadele etmek gerekir. Devletin karşısında yalnızca bir silahlı yapı değil, kırk yıl boyunca Marksist-Leninist ideolojiyle yoğrulmuş, komünist devrim stratejileriyle hareket eden bir terör yapılanması bulunmaktadır. PKK bu bağlamda sıradan bir silahlı örgüt değil, ideolojik olarak yapılandırılmış bir komünist hareketin sahadaki uzantısıdır. Dolayısıyla bu örgütün “bir gün silah bırakması” ya da “ikna edilmesi” düşüncesi gerçeklikle bağdaşmaz; zira bu, doğrudan örgütün varoluş nedenine aykırıdır.
Komünist Terör Örgütlerinde “Silah Bırakma” Yoktur, “Taktik Geri Çekilme” Vardır
Komünist doktrinlerde “geri adım” yoktur. Geri çekilme bir yenilgi değil, bir duraklama biçimidir. Marksist devrim stratejisinde silahlı mücadele bir amaç değil, devrime ulaşmak için sürdürülen bir araçtır. Zaman zaman barış ya da uzlaşma dili kullanılırsa, bu söylemler tamamen taktiksel nedenlere dayanır. Lenin’in “geri çekilme bir taktik olabilir ama devrimden vazgeçmek ihanet olur” anlayışı, bu zihniyetin temelini oluşturur.
PKK’nın tarihi de bunu defalarca ispatlamıştır. Ateşkes ilan etmiş, geri çekilme beyanlarında bulunmuş, hatta siyasi görünümlü açılımlar içine girmiştir. Ancak her seferinde stratejik olarak kendini yeniden konumlandırmak, kadro tazelemek ve zemin genişletmek için bu yolları kullanmıştır. Nihai amaçlarından, yani bölücü-yıkıcı komünist ideallerden asla vazgeçmemiştir. Bu gerçek, PKK’nın kendine ait yayın organlarında, eğitim dokümanlarında ve ideolojik kaynaklarında açıkça yer alır.
40 Yıllık İdeolojik Eğitimle Yetişmiş Kadrolar Bir Günde Silah Bırakmaz
PKK’nın kadroları, çocuk yaştan itibaren dağa çıkarılmış, yıllar boyunca tek tip düşünceyle eğitilmiş bireylerden oluşur. Bu insanlar için komünist ideoloji, sadece siyasi bir tercih değil, bir hayat tarzı ve kimliktir. Örgüt tarafından sürekli tekrar edilen propagandalarla dini değerlerden uzaklaştırılmış, maneviyatı bastırılmış ve şiddet kutsanmıştır. Böyle bir yapının mensuplarından “bir gün içinde silah bırakmaları”nı beklemek, hem sosyolojik hem psikolojik açıdan gerçeklikten kopuktur.
Devletin karşı karşıya olduğu şey, sadece elinde silah olan bir militan değil; zihniyeti dönüştürülmüş, hayatı boyunca şiddetle yoğrulmuş, maneviyatsızlıkla şekillenmiş bir bireydir. Bu bağlamda sadece cezaevine koymak ya da silahı bırakmasını sağlamak yeterli değildir. Asıl mesele, bu insanların inanç ve düşünce dünyasını yeniden inşa edebilmektir.
Affetmek Mi, İman Eğitimi Mi?
Son dönemde bazı kesimlerde dillendirilen “af” tartışmaları, örgütün çözülmesine katkı sunacağı yönündeki görüşler ciddi biçimde sorgulanmalıdır. Affetmek, ancak pişmanlıkla, nedametle ve hakikate yönelişle anlamlıdır. Oysa örgüt mensuplarının çoğu hâlen ideolojik bağlılıklarını sürdürmekte, sadece şartlar gereği susmakta ya da geri çekilmektedir. Böyle bir yapıyı affetmek, terörü ödüllendirmekle eşdeğerdir.
Burada yapılması gereken, önce affetmek değil, önce iman eğitimi vermektir. Bu eğitimin temel kaynağı ise yalnızca Kur’an-ı Kerim olmalıdır. Kur’an, insana yaratılış gayesini hatırlatır; zulmün, bozgunculuğun ve fesadın yerini adalet, merhamet ve ahlakla doldurur. Kur’an merkezli bir iman eğitimiyle, yıllarca inkâr üzerine yapılandırılmış zihinlerin yeniden ihya edilmesi mümkündür. Bu, sadece bireylerin kurtuluşu için değil; aynı zamanda ülkenin iç huzuru ve uzun vadeli güvenliği için de zaruridir.
Sonuç: Çözüm Siyasette Değil, Zihniyette
PKK’nın silah bırakması yönünde yapılan çağrılar, komünist devrim stratejisinin doğasını tanımayan naif yaklaşımlardır. Sorunun özü ideolojiktir; çözümü de ideolojik olmalıdır. Devlet, güvenlik güçleriyle sahada nasıl etkinse, aynı şekilde zihinsel ve manevi düzlemde de kararlı olmalıdır. Kur’an’a dayalı iman eğitimi, bu noktada tek sahici çözüm yoludur.
Views: 3
